Aangesien pasiënte toenemend op tussengangers en hul dienste staatmaak, het Amerikaanse gesondheidsorg ontwikkel wat dr. Robert Pearl die "tussengangermentaliteit" noem.
Tussen produsente en verbruikers sal jy 'n groep professionele persone vind wat transaksies fasiliteer, fasiliteer en goedere en dienste verskeep.
Bekend as tussengangers, floreer hulle in byna elke bedryf, van eiendom en kleinhandel tot finansiële en reisdienste.Sonder tussengangers sou huise en hemde nie verkoop word nie.Daar sal geen banke of aanlyn besprekingswebwerwe wees nie.Danksy tussengangers word tamaties wat in Suid-Amerika gekweek word, per skip na Noord-Amerika afgelewer, gaan deur doeane, beland in 'n plaaslike supermark en beland in jou mandjie.
Tussengangers doen dit alles vir 'n prys.Verbruikers en ekonome verskil oor die vraag of tussengangers lastige parasiete is wat noodsaaklik is vir die moderne lewe, of albei.
Solank die kontroversie voortduur, is een ding seker: Amerikaanse gesondheidsorgtussengangers is baie en floreer.
Dokters en pasiënte handhaaf 'n persoonlike verhouding en betaal direk voordat tussengangers intree.
'n 19de-eeuse boer met skouerpyn het 'n besoek van sy huisdokter versoek, wat 'n fisiese ondersoek, diagnose en pynmedikasie gedoen het.Dit alles kan geruil word vir hoender of 'n klein bedrag kontant.'n Tussenganger word nie vereis nie.
Dit het in die eerste helfte van die 20ste eeu begin verander, toe die koste en kompleksiteit van sorg vir baie 'n probleem geword het.In 1929, toe die aandelemark ineengestort het, het Blue Cross begin as 'n vennootskap tussen Texas-hospitale en plaaslike opvoeders.Onderwysers betaal 'n maandelikse bonus van 50 sent om te betaal vir die hospitaalsorg wat hulle benodig.
Versekeringsmakelaars is die volgende tussenganger in medisyne, wat mense adviseer oor die beste gesondheidsversekeringsplanne en versekeringsmaatskappye.Toe versekeringsmaatskappye in die 1960's voorskrifmedisynevoordele begin aanbied het, het PBM's (Apteekvoordeelbestuurders) na vore gekom om medisynekoste te help beheer.
Tussengangers is deesdae oral in die digitale ryk.Maatskappye soos Teledoc en ZocDoc is geskep om mense te help om dokters dag en nag te vind.Afstammelinge van PBM, soos GoodRx, betree die mark om dwelmpryse namens pasiënte met vervaardigers en apteke te beding.Geestesgesondheidsdienste soos Talkspace en BetterHelp het ontstaan ​​om mense te verbind met dokters wat gelisensieer is om psigiatriese middels voor te skryf.
Hierdie puntoplossings help pasiënte om disfunksionele gesondheidsorgstelsels beter te navigeer, wat sorg en behandeling geriefliker, toegankliker en bekostigbaarder maak.Maar namate pasiënte toenemend op tussengangers en hul dienste staatmaak, het wat ek die tussengangermentaliteit noem, in Amerikaanse gesondheidsorg ontwikkel.
Stel jou voor dat jy 'n lang kraak in die oppervlak van jou oprit gevind het.Jy kan die asfalt verhoog, die wortels onder verwyder en die hele area hervul.Of jy kan iemand huur om die weg te baan.
Ongeag die bedryf of kwessie, tussengangers handhaaf 'n "fix" mentaliteit.Hulle doel is om 'n eng probleem op te los sonder om die gepaardgaande (gewoonlik strukturele) probleme daaragter in ag te neem.
Wanneer 'n pasiënt dus nie 'n dokter kan kry nie, kan Zocdoc of Teledoc help om 'n afspraak te maak.Maar hierdie maatskappye ignoreer 'n groter vraag: Waarom is dit so moeilik vir mense om in die eerste plek bekostigbare dokters te vind?Net so kan GoodRx koepons aanbied wanneer pasiënte nie dwelms by 'n apteek kan koop nie.Maar die maatskappy gee nie om hoekom Amerikaners twee keer soveel vir voorskrifte betaal as mense in ander OESO-lande nie.
Amerikaanse gesondheidsorg gaan agteruit omdat die bemiddelaars nie hierdie groot, onoplosbare sistemiese probleme aanspreek nie.Om 'n mediese analogie te gebruik, kan 'n bemiddelaar lewensgevaarlike situasies verlig.Hulle probeer hulle nie genees nie.
Om duidelik te wees, die probleem met medisyne is nie die teenwoordigheid van tussengangers nie.Gebrek aan leiers wat gewillig en in staat is om die beskadigde fondamente van gesondheidsorg te herstel.
'n Voorbeeld van hierdie gebrek aan leierskap is die "fooi-vir-diens"-terugbetalingsmodel wat algemeen voorkom in Amerikaanse gesondheidsorg, waarin dokters en hospitale betaal word op grond van die aantal dienste (toetse, behandelings en prosedures) wat hulle verskaf.Hierdie "verdien soos jy gebruik" betaalmetode maak sin in die meeste korporatiewe bedrywe.Maar in gesondheidsorg was die gevolge duur en teenproduktief.
In betaal-per-diens word dokters meer betaal vir die behandeling van 'n mediese probleem as om dit te voorkom.Hulle stel daarin belang om meer sorg te verskaf, of dit waarde toevoeg of nie.
Ons land se afhanklikheid van fooie help verduidelik hoekom Amerikaanse gesondheidsorgkoste oor die afgelope twee dekades twee keer so vinnig as inflasie gestyg het, terwyl lewensverwagting oor dieselfde tydperk skaars verander het.Tans is die VSA agter alle ander geïndustrialiseerde lande in kliniese kwaliteit, en kindersterftesyfers is twee keer dié van die ander rykste lande.
Jy mag dalk dink dat gesondheidsorgpersoneel hulle sal skaam oor hierdie mislukkings – hulle sal daarop aandring om hierdie ondoeltreffende betalingsmodel te vervang met een wat fokus op die waarde van die sorg wat verskaf word eerder as die hoeveelheid sorg wat verskaf word.Jy is nie reg nie.
Die betaal-vir-waarde-model vereis van dokters en hospitale om finansiële risiko te neem vir kliniese uitkomste.Vir hulle is die oorgang na vooruitbetaling belaai met finansiële risiko.Dus, in plaas daarvan om die geleentheid aan te gryp, het hulle 'n middelman-mentaliteit aangeneem en gekies vir klein inkrementele veranderinge om risiko te verminder.
Aangesien dokters en hospitale weier om vir die koste te betaal, wend private versekeringsmaatskappye en die federale regering hul tot betaal-vir-prestasie-programme wat 'n uiterste middelman-ingesteldheid verteenwoordig.
Hierdie aansporingsprogramme beloon dokters met 'n paar ekstra dollars elke keer as hulle 'n spesifieke voorkomende diens lewer.Maar omdat daar honderde bewysgebaseerde maniere is om siekte te voorkom (en slegs 'n beperkte hoeveelheid aansporingsgeld beskikbaar is), word nie-aansporende voorkomende maatreëls dikwels oor die hoof gesien.
Die mens-in-die-middel-ingesteldheid floreer in wanfunksionele bedrywe, wat leiers verswak en verandering belemmer.Daarom, hoe gouer die Amerikaanse gesondheidsorgbedryf terugkeer na sy leierskapsingesteldheid, hoe beter.
Leiers gee 'n stap vorentoe en los groot probleme op met dapper optrede.Middelmanne gebruik pleisters om dit weg te steek.Wanneer iets verkeerd loop, neem leiers verantwoordelikheid.Die bemiddelaarsmentaliteit plaas die skuld op iemand anders.
Dit is dieselfde met Amerikaanse medisyne, met dwelmkopers wat versekeringsmaatskappye blameer vir hoë koste en swak gesondheid.Op sy beurt blameer die versekeringsmaatskappy die dokter vir alles.Dokters blameer pasiënte, reguleerders en kitskosmaatskappye.Pasiënte blameer hul werkgewers en die regering.Dit is 'n eindelose bose kringloop.
Natuurlik is daar baie mense in die gesondheidsorgbedryf – uitvoerende hoofde, voorsitters van direksies, presidente van mediese groepe en vele ander – wat die mag en vermoë het om transformasieverandering te lei.Maar die bemiddelaarsmentaliteit vul hulle met vrees, vernou hul fokus en stoot hulle na klein inkrementele verbeterings.
Klein stappe is nie genoeg om verslegtende en wydverspreide gesondheidsprobleme te oorkom nie.Solank die gesondheidsoplossing klein bly, sal die gevolge van gebrek aan optrede toeneem.
Amerikaanse gesondheidsorg het sterk leiers nodig om die middelmanmentaliteit te verbreek en ander te inspireer om dapper optrede te neem.
Sukses sal leiers vereis om hul hart, brein en ruggraat te gebruik - die drie (metafories) anatomiese streke wat nodig is om transformasieverandering teweeg te bring.Alhoewel die anatomie van leierskap nie in mediese of verpleegskole onderrig word nie, hang die toekoms van medisyne daarvan af.
Die volgende drie artikels in hierdie reeks sal hierdie anatomie ondersoek en die stappe beskryf wat leiers kan neem om Amerikaanse gesondheidsorg te transformeer.Stap 1: Raak ontslae van die middelman-mentaliteit.